De zoeker is zoek......

De zoeker wordt doorzien wanneer hij gezien wordt als weer een vorm in bewustzijn. Elke beweging wordt stil en zonder doel automatisch waargenomen.

Het is het zien wat feitelijk gezocht wordt en bij het besef dat het zien altijd is (zonder inspanning van wie of wat) is het klip en klaar dat 'jij of 'ik' dat zien (of bewustzijn, kennendheid) bent.

Alles wat gezien wordt kan nooit zijn wat je wezenlijk bent.

En zien kent geen tijd en ruimte en concepten en is altijd hier-nu, wat niets is.

Het zoeken heeft dus geen doel en kon dus niets vinden, dat kon ontsnappen aan het Zien.

Alleen het Zien blijft onvindbaar en dat is dat jij en ik zijn.




 

'Lachwekkend' simpel - Uit de oude doos

Misschien moeten wij er maar eens mee ophouden.
Al die geniale zinsconstructies
Die zogenaamd diepe discussies
Dat lesgeven en dat proberen te begrijpen
Het oordelen over anderen (er zijn geen 'andere' anderen)
Moeilijk doen over wat zo eenvoudig is...

Neo-dit en traditioneel-dat
Al die zogenaamde Leren, de kerken, de priesters, de Meesters
Al die Superwezens die het ooit 'gezien' hebben
En waarvoor je eeuwen later nog steeds moet knielen
Waardoor hun boodschap onbereikbaar werd

Al die raadgevingen hoe je je zelfs na het Inzicht dient te gedragen
.....heb je het eindelijk gevonden zijn er weer voorschriften.......
Al die hel en verdoemenis die je beloofd worden wanneer je het niet wilt of kan geloven
En op jouw eigen benen wilt gaan staan

De zo lang gezochte waarheid is zo ongelofelijk simpel
Dat iedereen er over heen kijkt
Alleen het denken maakt het zo ingewikkeld
Je bent Dat wat voorafgaat aan de gedachte, aan die twee woorden: "Ik Ben"
Of slechts aan het woord 'Ik' of aan welk woord dan ook.

Aanwezigheid
Opmerkzaamheid
Gewaar-zijn
Leven
Er-zijn
Nu
Bestaan

Dat wat ziet
Zien
Dat wat hoort
Horen
Dat wat proeft
Proeven
Dat wat voelt
Voelen
Dat wat ruikt
Ruiken

Het onmiddellijke en enige Nu
Waarin alles te vernemen is
Waarin al die woorden en al die ervaringen dit moment samenkomen
De stille ruimte waarin alles gehoord en gezien wordt

Er is al veel te lang veel te geheimzinnig over gedaan
Grote Meesters, Kardinalen en Heiligverklaringen
Dikke boeken, traktaten, inquisities, oorlogen, zelfmoordaanslagen
Hebben van die Stilte een onneembare vesting gemaakt

Je bent gewoon heel eenvoudig dat-wat-dit-alles-gewaar-is

Verblijf daar in, zet je tentje er in op
En ook dat laatste is onzin als raadgeving
Want je.....het.....is er toch al die tijd al
'je' hoeft er niets voor te doen
Voor dat wat je al bent.

En veel van degenen die deze waarheid ontdekken
Gaan hard lachen
Of glimlachen in stilte


Illustratie: "De Deur deur", computergegenereerde tekening © 2005 Richard de Vries, Rotterdam

STILTE

Bron: Rob Ek (2018)

De enige effectieve manier van het ‘doen’ van dingen/acties om de eigen essentie te vinden is het realiseren van het niet bestaan van onwetendheid (op dat gebied; r.e.). 

Deze zin heb ik niet zelf bedacht maar is van Sri Ramana Maharshi in het als verjaardagscadeau verkregen boek A Practical Guide To Know Yourself (Ramana Maharshi Centra for Learning, Bangalore, First Edition 1992, p. 96)

De zin betekent dat je al bent wat je zoekt, en dat kan je ontdekken wanneer je beseft dat waarmee je zoekt dus het gezochte is!!! Jij bent het enieg wat geen vorm heeft en wat niet in tijd en ruimte verkeert. Waar zou dat moeten kunnen vinden?

Ik heb hier al vaker uitgelegd dat elke vorm van doen je daarmee in dualiteit blijft, ofwel in de wereld van tegenstellingen.

• Doen heeft een doel nodig
• Een doel bevat altijd een wens tot een bereiken van een resultaat
• Dat resultaat heeft weer een herkenbare en veelal gedeelde inhoud en naam nodig
• Dat doel is dus een gewenst iets dat er op dit ogenblik niet voor je bestaat
• Dus je wilt dat doel realiseren (waar maken) en daarvoor heb je middelen nodig, als daar zijn;

1. Een duidelijk idee van het doel
2. Een idee van de weg die daar naar toe kan leiden
3. Een aantal door leraren of boeken voorgestelde of voorgeschreven methoden
4. Een of meerdere leraren of guru’s
5. Tijd
6. Geld (boeken, cursussen, reizen)

Kortom allerlei strategische stappen waarmee wij gewend zijn ons leven, onze wereld en onze medemens te benaderen, te sturen of te verwijderen..... ofwel: wij blijven zo als vorm in de vormenwereld die per definitie dualistisch is.

Het ‘íets’ tracht d.m.v. vele andere ‘ietsen’ het ‘Niets’ te be-grijpen en te be-reiken. 

Dat gaat dus niet.

Hoe komen wij dan tot een realisatie van ons (non-duale) Zelf zonder in de val te trappen van de onvermijdelijkheid van ons duale bestaan? Wat wij ook doen, alles is dualiteit. Wat wij ook nastreven, het doel is altijd een bedachte vorm zoals uitgedrukt via concepten.

Velen voelen de oplossing ook al stillekens aankomen: niks doen! Geef het maar op! Je streeft iets na waarvan je eigenlijk alleen maar een idee hebt op basis van wat je gehoord en gelezen hebt en wellicht wat spirituele ervaringen. Maar ja ervaringen worden ervaren en wie is de ervaarder? De ervaring kan nooit Non-dualiteit zijn. Het tijdloze en het vormloze kan immers niet ervaren worden, als een ‘iets’ dat wij in werkelijkheid zouden zijn.

               

Niets doen is dan het Bahkti, de overgave, "Niet mijn wil, maar Uw Wil geschiede." En let er op dat het ‘Uw’ als drager van de overgedragen 'Wil' niet wordt ingevuld als een Hoog Iets of Iemand die het allemaal wel even zal regelen. Een Iemand waarmee je ook kan communiceren en onderhandelen...... 

Uiteindelijk zal je voor Zelfrealisatie (beseffen van) ook de alle mogelijke beschreven Oorzaken (dus ook de "U" moeten passeren! Want die stond(en) toch weer tussen jou, de zoeker, en het Gezochte......

Het Niet Twee is ook letterlijk Niet Twee. Daar kan geen 'ik' en een Ander of Iets Anders bestaan....

Daarom stellen alle grote Mystici of Guru’s dat een zoektocht alleen maar van nut is teneinde de zoeker te laten beseffen, dat het Gezochte op deze manier nooit gevonden kan worden. Je bent het Gezochte al, dus elke beweging naar iets buiten je zal resulteren in een onmiddellijk van jouw centrum af bewegen!

Je bent dan gelijk verder van huis dan wanneer je besloten had gewoon hier te blijven en niets te zoeken. Thuiskomen is dan ook thuisblijven.

Het intellectuele begrip van de overgedragen wijsheid dat elk levend wezen deelt in het Ene Wezen (ofwel Puur Onpersoonlijk Bewustzijn) is echter niet voldoende.

Je zult alle herrie van jouw denken moeten zien af te zetten (wat nooit lukt door eigen inspanning) of liever domweg te negeren en gewoon in stilte verblijven in Wat Is. Maar nooit en te nimmer vanuit een doel!  In de totale onwetendheid van hoe en wat en daarna de de totale overgave aan het kan de ontlediging echt plaatsvinden.

Niet stil zijn met het doel stil te zijn en zo het Nieuwe binnen te halen.

En dan herhaal ik de begin zin van Ramana: De enige effectieve manier van het ‘doen’ van dingen/acties om de eigen essentie te vinden is het realiseren van het niet bestaan van onwetendheid

En Ramana voegde daar aan toe: Bestaan is gewaarzijn, wat de ontkenning is van onwetendheid.

>100.000

Beste lezers,

Deze week zijn het aantal pageviews van deze blog de 100.000 gepasseerd. Ik weet niet hoe ik dit getal exact moet duiden, maar het is wel duidelijk dat blogs als dit (zonder reclame en zonder publieke optredens) toch publiek weten te trekken. En ik besef dat ik het de lezer vaak niet gemakkelijk heb gemaakt. Maar het onderwerp wordt steeds ongemakkelijker.

Deze blog was in feite mijn dagboek waar ik meldde wat ik aan inzichten had verworven tijdens mijn zoektocht. Hoever ik was of 'er' nog van af was viel moeilijk te doorgronden, ook voor mijzelf.

Wanneer 'het' gevonden is, is de persoon (de persoonlijkheid, het ego) verdwenen. Wat rest is puur onpersoonlijk bewustzijn. Daar (hier dus) bestaat in wezen geen tijd, noch ruimte.

Ter viering heb ik (met behoud van de originele plaatsingsdatum) het eerste stukje herplaatst. De stofkam was dit stukje genadig geweest. Trouwens ik heb alles wat ooit hier stond keurig bewaard. Ik loop de teksten door om te kijken wat weer aan het daglicht getoond kan worden.

Nog even een opmerking over de reacties. Ooit stonden deze open, maar vaak ontaardden naar mijn gevoel de discussies in verwarring. Ware spiritualiteit en mystiek zijn geen eenvoudige onderwerpen. Via veel lezen en kennis verwerven kan je het gevoel krijgen dat je al aardig op 'weg' bent. Dat idee had ik ook eind jaren 1990.

Hoe feller de discussies waren en hoe meer energie er werd gestoken in het proberen anderen te overtuigen van de eigen visie, des te verder kwam ik van wat ik later pas begreep als de weg die geen weg kon zijn.


Taal - en dat is het enige middel via een blog als dit - heeft slechts een tijdelijke functie tot je door krijgt dat het Ware, het Gezochte zich voorbij (de) taal 'bevindt'.... geen meervoud dus om dat de Bron van alle dingen noch tijd, noch ruimte inneemt. Er bestaat niets anders.

Alleen al wanneer je deze laatste zin tot je door laat dringen, snap je dat jij als denkende persoon aan het einde van het streven bent gekomen. Zonder taal vervalt alle zoeken. Probeer maar een doel te vinden wanneer er geen woord meer voor bestaat.... Het gaat nu om herkennen van jouw originele natuur en er is geen doen en weg meer, wat je ten dienste staat.

Ook alle mooie indelingen van ons chakrasysteem heb je niets meer aan. Ook niet dat er na dit leven een soort wiskundige laag is waar in je dan zou bestaan. En daar 'achter' zijn weer andere lagen.
Mijn inziens zijn dat allemaal mind-producten.

Je oriënteert je via Zen of a-Dwaita op non-dualiteit, waar geen 'ik' en een ander bestaat, ofwel op Geen Twee.

Maar de je dat zich oriënteert op Dat wat tijdloos en vormloos is, staat zowel met een mond vol tanden als met legen handen.

Zelf de directe ervaring kan niet meer in woorden en paden worden vastgelegd.

Hoe dit nog tot verdere uitleg kan leiden is ook voor mij een raadsel

rob

n.b. Wanneer je klikt op de Toren rechtsboven kan je mij altijd direct persoonlijk mailen.

Nondualiteit

Het hart loopt weer normaal en ik vervolg maar weer waar ik mee bezig was. Maar ja....dat 'ik' wil alles maar naar zich toe trekken. Alleen het zien daarvan (door 'iets' anders) doet de leidende rol van het 'ik' door de mand vallen.

Wanneer het denken ofwel de persoon het kennen in zijn centrale positie wil ontkennen, zal het denken zijn eigen positie centraal stellen. Ik ben hier de baas. Ik doe het. Ik slaap, ik wordt wakker, ik eet , ik loop, ik stop, ik schrijf etc etc.

Maar dit alles wordt dus moeiteloos en niet-intentioneel ofwel automatisch gekend.

Het ik of het ego kan niet bestaan zonder dit kennen ofwel dit bewustzijn.

Zodra het 'ik' zijn dominante positie bedreigd ziet, zal het proberen 'het kennen' ofwel te ontkennen of wel trachten het te sturen.

Maar het kennen is geen functie dat de persoon ten dienste staat. Bewustzijn Is er. En zonder dat is er niets of is er geen weten van iets. Zonder dit kennen is er geen weten van de persoon. Dus dit is al voldoende bewijs dat de persoon nooit het fundamentele 'ik' kan zijn.

Ook wanneer je dit allemaal ontkent, wordt dit onmiddellijk gekend (ofwel gezien of waargenomen).

Je kan je dus niet meester maken van dit kennen door het te ontkennen.

Ook het ontkennen wordt gekend.

En waarom is dit alles van groot belang bij het kunnen begrijpen van de spirituele weg die moet leiden naar Zelfrealisatie?

Waarom kan het kennen (al worden er vele namen aan gekoppeld) niet ontkend worden? Omdat het er altijd is. Je weet dat je bent, dat je bestaat, omdat je weet dat je bestaat. Dat is onontkenbaar. Je kan nooit weet hebben van jouw bestaan als er geen kennen is, zoals bij de droomloze slaap of bewusteloosheid.

Het kennen is geen vorm, geen fenomeen. Geen object, geen hoedanigheid. Het is geen eigenschap van iets of iemand anders. Je kan het je niet toe-eigenen.

Het is het leven of het zijn zelf, welk begrip er ook aan wordt vastgeplakt. Je verschijnt en verkeert er in. Het is het ultieme, het ene subject, het onzichtbare en ongrijpbare noumenon.

Heb je eenmaal ingezien of (minder) begrepen dat alles wat je denkt te zijn en denkt te doen immer automatisch gezien ofwel gekend wordt, kan je de kenner nooit claimen als jouw eigen ‘ik’ dat zich met vrije wil kan ontfermen over ‘jouw’ leven.

„Ik leef niet mijn leven maar het leven leeft mij“ zei ooit een zenmeester.*)

Alles wat je meemaakt en ziet hoort ruikt proeft en voelt verschijnt in bewustzijn ofwel in onpersoonlijke kennen.

Kennen kan je niet kennen of herkennen omdat je dit in diepste wezen zelf bent. Het blijkt het Uiteindelijke te zijn dat gezocht wordt. Het Onveranderlijke, het Tijdloze, het Ruimteloze. Het is er, maar is er nooit als een te ont-dekken fenomeen. Duidelijk is dan gelijk, dat het kennen nooit gevonden kan worden vanuit het gekende. Het object kan zijn subject nooit kunnen kennen en omvatten.

De relatie is altijd omgekeerd en op het laatst zal zelfs het onderscheid tussen kenner en het gekende verdwijnen. Het noumenon staat dan niet meer tegenover het fenomon. In non-dualiteit, wat in feite niets (niet iets, geen ding, niet herkenbaar) is, bestaat geen enkel onderscheid meer.

Daar is ook geen taal meer en zonder concepten valt er niets meer te duiden of toe te lichten. Er heeft dus ook niemand toegang toe, want het is je wezenlijke natuur. En zelfs deze woorden kunnen het niet duiden. Het is ook niet elders, maar altijd hier, waar geen tijd (nu) of ruimte (hier) bestaan.

Je valt er mee samen, dus valt er niets 'apart' te vinden dat jouw essentie zou zijn.

Dus alle pogingen om nondualiteit te willen gebruiken als een middel tot verheffing of verbetering van het persoonlijk leven zijn gebaseerd op een totaal onbegrip van wat non-dualiteit in houdt.

Zelfrealisatie kan nooit iets persoonlijks zijn. Het is de realisatie van het Zelf dat het zich abusievelijk gecommitteerd heeft aan de persoon, dus aan een tijdelijke verschijning.

En door dit onmiddellijk te zien is dat probleem opgelost.

Bewustzijn is tijd- en ruimteloos en nooit van of als een iemand.

*) zoek je deze quote in het Engels via Google krijg je geen bron van deze uitspraak te zien. Merkwaardig. In het Nederlands krijg je dan o.m.‘Ik leef niet meer, maar Christus leeft in mij.’
Maar ja de vraag is of je al niet altijd Dat al was. Wanneer het herkend is, kan je dit bevestigen.

Wie ben ik? (update2)

foto Rob Ek - Dualiteit vs Eenheid

Om al het voorafgaande op deze blog weer eens positief te duiden:

Je hebt geen bewustzijn, maar je bent bewustzijn

En dat inzicht gaat niet met woorden maar middels directe ervaring en de term 'middels' is dus in dit kader de meest foute toevoeging. Er is geen middelaar. Het betreft hier de directe ervaring van wat je al bent, waar zelf en ervaring gelijk zijn aan elkaar. Dus zien = zijn en dat is geen persoonlijke eigenschap!

Vreemd is (of vind ik) dat veel zoekers die ik ken(de) totaal niet geïnteresseerd zijn in deze directe ervaring die ook zonder het gebruik van concepten on-ontkenbaar is.

Wanneer enkelen vroeger bij mij langskwamen was het meestal binnen een 20 minuten (of veel sneller) gepiept. 'Ik' leidde hen naar de directe ‘eigen’ ervaring van het aanwezig of tegenwoordig zijn. Wat zij vonden was niet van mij maar van hen zelf. En dat zelf bleek dus het zelfde zelf te zijn van de zogenaamde ander.

Maar verder.... nee! Er moest gepraat worden of uitgelegd. Meerdere a-Dwaita vrienden van mij die bijna 10 jaar met mij discussieerden over het wel of niet hebben van een vrije wil, vertikten het gewoon om die vraag eens op een andere manier, die van de directe ervaring, te verkennen.

Inmiddels heeft Mooji deze methode ook ontdekt en noemt deze de Invitation. Fred Davis in de USA had dit ook jaren geleden ontdekt en dacht lange tijd dat hij de enige was die dat ontdekt had. Maar na verloop van tijd kwam ook hij er achter dat dit al in de Middeleeuwen bekend was. 

“What we are looking for is what is looking.”  Francis of Assisi

Ja, wij putten allemaal uit dezelfde bron. "Wat ziet is wat werd gezocht." Wat voelt is wat werd gezocht. Maar in de directe onmiddellijke ervaring kan het niet anders dat je herkent dat er geen scheiding is tussen de zoeker en het gezochte. De kenner is het gekende. Subject en object blijken het zelfde. Het Zelf. Maar geef het eigenlijk maar geen naam, dan trek je het weer in dualiteit. 

En 'Dat?'  valt alleen te zien in het tijdloze nu. Dit moment dus.

Met andere woorden, je was vanaf jouw geboorte al datgene wat je later wellicht jaren of decennia ben gaan zoeken. Alles wat in de toekomst gerealiseerd moet worden is onbereikbaar voor de directe ervaring van dat wat je nu bent.

De een is dan direct klaar en een ander laat zich weer door de gedachten inpakken, die zeggen dat dit allemaal veel te gemakkelijk is en die gedachten laten je weer een stapel boeken op een rijtje zetten, die je allemaal gelezen moet hebben wil je verlicht kunnen geraken. Je moet het verdienen tenslotte.

Je zoekt dus naar verlichting of zelfrealisatie met dat wat je zoekt.

Dit (wat Nu is) direct -conceptloos- te ervaren is wat het is.

Een andere zaak is of deze oefening het totaal verdwijnen of in Meister Eckharts termen de volledige ontlediging van de persoonlijkheid in houdt. Zowel Mooji als Davis hebben het over honderden die middels deze weg ontwaakte zijn. Misschien is dit zo voor een enkeling, maar wat ik zo zie en lees vraagt de absolute wedergeboorte om véél meer dan die oefening. N.l. om een totale ontlediging. Ofwel een absolute overgave en een volledig verdwijnen van het ego en al zijn componenten. En dat weer vraagt een totaal wegvallen van alle wil, van alle streven naar zelfrealisatie, dus van alle zoeken.